Vroeger bewaarde ik altijd het lekkerste voor het laatst.

Om twee uur begon het een beetje dicht te trekken. Voor een laatste boodschap gingen we deze keer naar Dadeland. Weer met de bus naar Downtown, via de metromover naar de metrorail in zuidelijke richting tot de één na laatste halte. We zaten nu in South Miami. Zo op het eerste gezicht zag het er hier beter uit dan in het noorden van de stad. Op de terugweg van Dadeland werd het al snel donker. Goede buurt of niet, behalve auto’s zie je niemand meer op straat. Dat zie je veel in Amerika. Als het donker wordt zorg je dat je binnen bent.

Morgen alweer onze allerlaatste dag. Misschien nog wat zonnen in de ochtend en dan maken we ons klaar voor de lange reis terug naar Nederland. Het is goed geweest zo. We hebben een prachtige tijd gehad. Net als andere vakanties vliegt die tijd wel zo voorbij. Maar we moeten weer naar huis. Als we nog langer blijven, groei ik dicht. Ik mis mijn konijn en Ilse moet weer een begin maken met hard trainen. Ik kan voor het eerst in mijn leven het iets rustiger aan gaan doen. Ik zal op een dieet moeten van rozijntjes en gras, maar mijn eerste wedstrijd in Duitsland is pas eind september, dus ik heb nog even. Kan ik wel alvast even kijken waar we volgend jaar naartoe zouden kunnen gaan . . .