We hadden trainingstijden ergens laat in de middag dus ’s ochtends eerst een klein uurtje fitnessen. Sommigen doen hun rompoefeningen, anderen leven zich uit op een hometrainer en ik doe het liefst een supersetje krachttraining zoals we gewend zijn van Patrick, onze fysieke trainer, aangevuld met wat agility van Haiwen. Iedereen doet waar hij/zij zich lekker bij voelt. Omdat we dus pas laat de baan op konden ging ik in de wedstrijdhal kijken naar de eerste wedstrijd van thuisland China. Dan snap je meteen waarom de Chinezen dit toernooi zo graag wilden organiseren, want het Chinese team wordt werkelijk op handen gedragen. Lin Dan wordt aanbeden. Om dit team in China te willen verslaan moet je dus wel heel goed zijn.

’s Avonds heb ik naar de Denen gekeken in hun eerste wedstrijd, maar ik had net zo goed op mijn kamer kunnen blijven, want de TV baan wordt live uitgezonden. Met allerlei specials in de avonduren. Natuurlijk herhalingen maar bijvoorbeeld ook de vijf mooiste punten van de dag, die toevallig alle vijf door China worden gemaakt, dat dan weer wel. Ik heb ook kunnen zien op TV hoe ik een forehand netshot cross moet spelen uitgelegd en gedemonstreerd door een voormalig topspeelster en coach. Ik verstond er alleen geen ruk van.

En vandaag was het eindelijk mooi weer in Qingdao. Waar vanaf donderdag de hele stad was gesluierd in wolkenzooi, was er vandaag geen wolkje te bekennen aan de strakblauwe lucht. De trainingstijden stonden pas om 19.00 uur gepland, dus ben ik na het gebruikelijke fitness uurtje samen met mijn vrouw Ilse naar de boulevard gewandeld, vanaf het hotel enkele minuutjes lopen. Hier werden tijdens de olympische spelen in 2008 de zeil- en surfwedstrijden gehouden.

Een van de leuke dingen van China vind ik o.a. het eten. Je loopt een tent binnen die er van buiten wel ok uitziet. Je kijkt een kwartier naar de plaatjes van wat ze allemaal wel niet kunnen maken. Dan wijs je iets aan waarvan jij hoopt dat het wel lekker zal zijn en vijf minuten later staat het op je tafel. Hoewel je het plaatje hebt kunnen zien, is het elke keer weer een verassing. Bij het bestellen komt een hoop handen- en voetenwerk bij kijken, maar dat maakt het ook leuk. Eerlijk gezegd had ik de mensen een stuk stugger verwacht, zoals in Korea, maar tot nu toe hebben de meesten allemaal naar me gelachen.