Want stipt om vijf uur zou de bus vertrekken naar de openingsceremonie. Deze happening werd gehouden in een op en top luxe hotel. Nadat we aangekomen waren, werden we door keurig verzorgd personeel verwelkomd en naar de zaal geleid waar de ceremonie zou plaatsvinden.

In de zaal waren zo’n vijftig ronde tafels gedekt met strategisch in het midden de VIP tafel voor de bobo’s. Overal liepen obers rond. Teamguides renden af en aan. In het begin van de zaal stond een groot podium met daarboven een gigantisch plasma scherm. We waren een van de eerste aanwezige landen, dus we konden rustig plaatsnemen aan onze aangewezen tafel en alle andere landen zien binnen komen druppelen. Ieder deelnemend land was op komen dagen al was Denemarken met slechts vier spelers het minst vertegenwoordigd. Daarentegen had China een gigantisch team met de A selectie gekleed in een rood pak en de B groep gekleed in gele Li Ning jasjes. Tussendoor werd reclame van Lin Dan en Red Bull op het immense scherm vertoond, afgewisseld met spectaculaire badmintonfragmenten en promofilmpjes van de stad Qingdao zelf.

Eerst werden alle aanwezige landen voorgesteld. Dat betekende dat voor ons Josephine en Saber op het podium achter een Chinese schoonheid moesten aanhobbelen toen Nederland omgeroepen werd. Zij moesten vervolgens  veertig minuten op het podium blijven staan terwijl alle aanwezige bobo’s hun welkomstpraatje mochten houden. Josephine was echter in goed gezelschap want ze stond die veertig minuten pal naast Lee Yong Dae, olympisch kampioen.

Daarna werden de player of the year awards uitgereikt aan Lee Chong Wei en Xin Wang. Vervolgens keken we naar een spectaculair acrobatische duo, die elkaar heel erotisch door de lucht konden gooien, gevolgd door een stuk of twintig dansende kinderen op Chinese opzwepende muziek. Grootste verassing van de avond was echter een zingende Lee Chong Wei, Lin Dan en Peter Gade begeleid door de bondscoach van China Li Yong Bo. Het was uiteraard een Chinees liedje dus het zou ook playbacken geweest kunnen zijn, maar Peter Gade had wel een briefje met tekst in zijn hand dus wie weet?

Na ruim anderhalf uur konden we dan eindelijk eten. In een rap tempo weren zo’n twintig verschillende gerechten opgediend. Met volle buik keerden we na afloop in een privé busje weer terug naar ons hotel. Weer een fantastische ervaring rijker.