Vandaag was de laatste dag van onze Koreaanse trainer mr Kim.

’s Avonds hadden we met een groot gedeelte van de selectie afgesproken om te gaan wokken. Mr Kim was ongeveer een jaar geleden mee geweest naar een pannenkoekenhuis, maar dat was geen succes. Wat dat betreft dachten we dat we hem met wokken een groter plezier konden doen. Nadat iedereen meerdere keren had opgeschept, werd Kim officieel bedankt en gaf Rachel namens de spelersgroep twee kadootjes. Het eerste kado was een fles whisky. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. Het tweede kado was een paar klompen met alle namen van de spelers. “Thank you so much” zei Kim ietwat verlegen maar je zag hem denken: “wat in godsnaam zijn dit voor rare dingen?”